vrijdag, november 21, 2003
Marcel! Vertel nou over dat beest!
Nou, dat laat ik maar aan hem over. Even over eergisteravond dan. Dat was woensdagavond. De avond dat ondergetekende en Marcellos ons zouden wagen aan een hip-hop class bij de fitnessclub.
Kijk, dansen is niet moeilijk, al lijkt dat niet voor iedereen te gelden. Niet uit de hoogte willen doen, maar wij 2'en kunnen aardig dansen. Ga maar eens een keer mee naar Now&Wow in Rotterdam of Club Panama in Amsterdam en je kunt het met je eigen ogen zien. Maar wat wij dit keer meemaakten is een totale vernedering. Of eigenlijk meer voor Marcel.
Na werk weer zoals gewoonlijk even naar huis, snel een kleine hap (appeltje of een bakkie noodles), omkleden en naar Atrium. Daar nog inschrijven voor de hip-hop class en we konden zo meedoen. Je moet je voorstellen dat het een zaal is met aan de ene kant een muur van spiegels. En daar staat de instructeur uit te leggen / voor te doen wat je moet doen. We hadden er zin in en dachten: "Dit wordt een eitje". Nou niet echt dus.
Al snel werd duidelijk dat wij:
1. De maat niet eens konden vinden
2. Laat staan dansen op die maat
3. Constant vergaten wat we eigenlijk moesten doen
Oftewel; we stonden als 2 draaiende gekken tussen een grote groep aan dames die het dus wel konden. Ik kon nog enigzins meedoen, maar Marcel moest afhaken en verplaatste zich naar de fitnessruimte. Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat het wel leuk is, maar wij eerst toch een introductieles nodig hebben.
Gisteravond was niet speciaals, behalve dat wij bij 3 meiden gingen eten. Lekkere pasta met pannenkoeken en ijs als toetje. Oh ja, Marcel heeft goed nieuws maar dat zal ik hier niet over uitwijden.
Chapeau Marcel.
Groetjes,
Marc
Nou, dat laat ik maar aan hem over. Even over eergisteravond dan. Dat was woensdagavond. De avond dat ondergetekende en Marcellos ons zouden wagen aan een hip-hop class bij de fitnessclub.
Kijk, dansen is niet moeilijk, al lijkt dat niet voor iedereen te gelden. Niet uit de hoogte willen doen, maar wij 2'en kunnen aardig dansen. Ga maar eens een keer mee naar Now&Wow in Rotterdam of Club Panama in Amsterdam en je kunt het met je eigen ogen zien. Maar wat wij dit keer meemaakten is een totale vernedering. Of eigenlijk meer voor Marcel.
Na werk weer zoals gewoonlijk even naar huis, snel een kleine hap (appeltje of een bakkie noodles), omkleden en naar Atrium. Daar nog inschrijven voor de hip-hop class en we konden zo meedoen. Je moet je voorstellen dat het een zaal is met aan de ene kant een muur van spiegels. En daar staat de instructeur uit te leggen / voor te doen wat je moet doen. We hadden er zin in en dachten: "Dit wordt een eitje". Nou niet echt dus.
Al snel werd duidelijk dat wij:
1. De maat niet eens konden vinden
2. Laat staan dansen op die maat
3. Constant vergaten wat we eigenlijk moesten doen
Oftewel; we stonden als 2 draaiende gekken tussen een grote groep aan dames die het dus wel konden. Ik kon nog enigzins meedoen, maar Marcel moest afhaken en verplaatste zich naar de fitnessruimte. Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat het wel leuk is, maar wij eerst toch een introductieles nodig hebben.
Gisteravond was niet speciaals, behalve dat wij bij 3 meiden gingen eten. Lekkere pasta met pannenkoeken en ijs als toetje. Oh ja, Marcel heeft goed nieuws maar dat zal ik hier niet over uitwijden.
Chapeau Marcel.
Groetjes,
Marc
woensdag, november 19, 2003
Tropisch eiland!
Dat wij ons bevinden op een tropisch eiland is duidelijk. En dat wij hiervan genieten is eigenlijk nog duidelijker. Dat er echter ook minpunten zijn was nog niet duidelijk, maar werd ons wel even met een klap (verklaring komt verder in tekst) duidelijk gemaakt.
Wat was er gebeurd? Laat ik eerst uitleggen waar wij wonen. Curacao is verdeeld in wijken waarvan Willemstad de bekendse is, want het is tegelijkertijd het centrum van het eiland. Vele kantoren bevinden zich daarom ook hier, waaronder die van mij. Marcel werkt eigenlijk niet ver van onze woning, namelijk in Rooi Katooi. Vergeef me als ik de spelling weer verkeerd heb. We weten zelf niet eens waar we wonen. Nee serieus, vraag Marcel maar eens onze staatnaam op te noemen. Trust me, hij zal er nu nog over twijfelen. Ik ook hoor. We blijven het maar verkeerd zeggen. Maar mensen hier op het eiland weten wel waar Rooi Katooi'tje is. Het is namelijk een van de betere wijken op Curacao. Je hebt er ook totaal geen last van zwervers of andere foute mensen die je niet in je buurt wil hebben. Maar toch gebeuren er dingen die je doen beseffen dat je op Curacao woont.
Maandagavond nog. We kwamen net terug van fitness en hadden ongelovelijke honger en begonnen dan ook meteen met het snijden van vlees, groenten. (Voor het thuisfront in Waddinxveen, we waren bezig met het prepareren van een lekkere maaltijd met de uit Nederland opgestuurde zigeunersaus - waarvoor onze dank). Alles was gesneden en we wilden het gas aandoen en wat blijkt tot onze stomme verbazing. Geen gas.
Paniek! "Oh nee, hoe moeten we nou eten?! Ik heb h-o-n-g-e-r!" hoor ik Marcel nog roepen. Gelukkig was de redding nabij, en dat in de vorm van een oud vrouwtje die tegelijkertijd onze huisbazin is. We waren naar haar toegegaan om het euvel uit te leggen en dat we niet konden koken. Dus zij bood ons haar keuken aan. Na een verhuizing met pannen en pollepels naar haar keuken begon ik met koken en ging Marcel samen met de vrouw-des-huizes kijken wat er nou mis was. Ik was nog niet eens begonnen met het bakken van de boter of Marcel riep alweer dat het gas in ons huisje was hersteld en we weer konden verhuizen. Al met al was het nog steeds een heerlijke maaltijd.
Ik wil eigenlijk vertellen over wat ons gisteravond overkwam tijdens het televisiekijken, maar Marcel wil dat doen.
Clifhanger: "Ik stond buiten en zag Marc aan de andere kant van het raam een ongelovelijk klap tegen dat beest geven"
Adios,
Marc
Dat wij ons bevinden op een tropisch eiland is duidelijk. En dat wij hiervan genieten is eigenlijk nog duidelijker. Dat er echter ook minpunten zijn was nog niet duidelijk, maar werd ons wel even met een klap (verklaring komt verder in tekst) duidelijk gemaakt.
Wat was er gebeurd? Laat ik eerst uitleggen waar wij wonen. Curacao is verdeeld in wijken waarvan Willemstad de bekendse is, want het is tegelijkertijd het centrum van het eiland. Vele kantoren bevinden zich daarom ook hier, waaronder die van mij. Marcel werkt eigenlijk niet ver van onze woning, namelijk in Rooi Katooi. Vergeef me als ik de spelling weer verkeerd heb. We weten zelf niet eens waar we wonen. Nee serieus, vraag Marcel maar eens onze staatnaam op te noemen. Trust me, hij zal er nu nog over twijfelen. Ik ook hoor. We blijven het maar verkeerd zeggen. Maar mensen hier op het eiland weten wel waar Rooi Katooi'tje is. Het is namelijk een van de betere wijken op Curacao. Je hebt er ook totaal geen last van zwervers of andere foute mensen die je niet in je buurt wil hebben. Maar toch gebeuren er dingen die je doen beseffen dat je op Curacao woont.
Maandagavond nog. We kwamen net terug van fitness en hadden ongelovelijke honger en begonnen dan ook meteen met het snijden van vlees, groenten. (Voor het thuisfront in Waddinxveen, we waren bezig met het prepareren van een lekkere maaltijd met de uit Nederland opgestuurde zigeunersaus - waarvoor onze dank). Alles was gesneden en we wilden het gas aandoen en wat blijkt tot onze stomme verbazing. Geen gas.
Paniek! "Oh nee, hoe moeten we nou eten?! Ik heb h-o-n-g-e-r!" hoor ik Marcel nog roepen. Gelukkig was de redding nabij, en dat in de vorm van een oud vrouwtje die tegelijkertijd onze huisbazin is. We waren naar haar toegegaan om het euvel uit te leggen en dat we niet konden koken. Dus zij bood ons haar keuken aan. Na een verhuizing met pannen en pollepels naar haar keuken begon ik met koken en ging Marcel samen met de vrouw-des-huizes kijken wat er nou mis was. Ik was nog niet eens begonnen met het bakken van de boter of Marcel riep alweer dat het gas in ons huisje was hersteld en we weer konden verhuizen. Al met al was het nog steeds een heerlijke maaltijd.
Ik wil eigenlijk vertellen over wat ons gisteravond overkwam tijdens het televisiekijken, maar Marcel wil dat doen.
Clifhanger: "Ik stond buiten en zag Marc aan de andere kant van het raam een ongelovelijk klap tegen dat beest geven"
Adios,
Marc
dinsdag, november 18, 2003
Touche. Point taken.
Marcel weet echter dat ik informatie achterhou welke zijn schijnbaar ontastbaar imago aan diggelen zouden kunnen helpen. :-) Knowledge is power.
Maar laten we het maar over het weekend hebben. Eigenlijk is dat tegen de verwachting in een superleuk weekend geworden. Waarom tegen de verwachting in? Nou, het begon eigenlijk vrijdagochtend toen wij op het punt stonden met de auto naar werk te gaan. Tot onze grote verbazing was 1 van de achterbanden compleet leeggelopen en konden we de auto niet gebruiken. Aangezien we geen tijd hadden om die ochtend de band te verwisselen gingen we beide lopend naar werk. Of tenminste, Marcel ging lopend naar werk, ik naar de bushalte. En zo begon een toch verder goede dag. We kwamen ergens in de middag erachter dat we op de kop af precies een maand (weer) in Curacao waren en besloten dat dat gevierd moest worden.
Dus na werk opgetogen naar huis alwaar ik een lekker soepje maakte als tussendoortje, want we wilden nog even gaan fitnessen. In de tussentijd probeerde Marcel de band te verwisselen, maar dat werd uiteindelijk nog een grotere uitdaging. Na veel gesjor, getrek en geduw kregen we dan ook eindelijk de bouten los en kon het reservewiel geplaatst worden. Snel inpakken van onze spullen en we waren op weg naar Atrium waar wij fitnessen.
Na een kleine 2 uur kwamen we met hernieuwde energie naar buiten en schoven we aan bij de bar/terras van Avalon gelegen onder Atrium. Daar kwamen we 3 leuke dames en 1 man tegen. Twee van de dames hadden voor Marcel en mij ons huidig apartement geregeld en het zijn collega's van Marcel. Het was heel gezellig en na een paar drankjes scheidden onze wegen weer, want wij kregen honger. Dus waren we alweer op weg naar De Tropen om daar nog snel te kunnen eten tegen happy hour prijzen (alles voor de helft van de prijs). Een lekkere sate gaf ons dat wat we nodig hadden voor de rest van de avond; een goed gevuld buikje. En na een overheerlijk kopje koffie waren we op weg naar Tu Tu Tango. Het isd wel opvallend hoe veel koffie wij drinken, maar het is inmiddels een dagelijkse gewoonte om op werk bij aankomst te drinken en ook nog af en toe tussendoor. Oh ja, waar was ik? Tu Tu; Marcel was degene die meer mocht drinken dan de "bob" en had hem ook goed hangen na zijn zoveelste Bacardi Cola. Op een gegeven moment besloten we dan ook om er een einde aan te breien en lekker ons bed op te zoeken.
De zaterdag: “Uitslapen”. Tja, uitslapen is het niet, want om 8 uur wakker worden is echt het uiterste. Ach dan maar boodschappen halen en een lekker ontbijtje daarna. Dit zaterdagontbijt begint ook een wekelijks ritueel te worden. Lekkere bolletjes met kip-salade en een Nederlands krantje en de dag is goed begonnen. En het wordt nog beter met een uurtje fitness. Maar de aanrader van deze zaterdag was met grote voorsprong de film "Fighting Temptations". Wat een heerlijke en leuke film was dat zeg. Alleen al vanwege Miss Knowles wil je deze film zien. En ik moet en zal de soundtrack hebben (hint naar mijn broertje die dit ook leest: Download soundtrack a.s.a.p. s.v.p.).
Marcel heeft eigenlijk al de rest van de zaterdagavond besproken. En ja ik heb mijn nieuwe drankje gevonden, Bacardi Razz! Even uitzoeken hoeveel we kunnen meenemen naar Nederland :-)
De zondag stond in het teken van "Het Huis Opruimen". Ja ja mensen, wij doen ook goeie daden. We ruimen ons huis op. Chapeau als je weet in wat voor staat mijn kamer in Rotterdam af en toe was. Gehele Himalaya gebergtes aan kleding lagen in Rotterdam en mensen waren bang dat ik Curacao ook een nieuwe berg zou geven. Dit valt allemaal wel mee, en zelfs onze huisbaas vindt ons een voorbeeld voor de andere mensen in de andere huisjes. Het moet ook wel goed schoon gehouden worden, want je wil niet weten wat voor beestjes er op af kunnen komen. Kijk een klein salamandertje rond je huis is niks. Het wordt pas eng lijkt me als ik "killer ants" ofzo door de voordeur heen zie bijten :-) Hehe, gelukkig is hier totaal geen sprake van en is ons huis altijd schoon. Wat ook op de planning stond was een bezoek aan het strand van Porto Marie, maar door bewolking aan de ene kant van het eiland hebben we toch gekozen voor Jan Thiel / Zanzibar wat weer juist aan de andere kant ligt. Heerlijk liggen chillen en rond 6 uur naar huis. "We will come home black".
En na een portie Chinees was het tijd voor de afsluiter van het weekend bij Mambo beach en Wet & Wild.
We hebben geweldig genoten / geweldige noten. :-)
Adios,
Marcel weet echter dat ik informatie achterhou welke zijn schijnbaar ontastbaar imago aan diggelen zouden kunnen helpen. :-) Knowledge is power.
Maar laten we het maar over het weekend hebben. Eigenlijk is dat tegen de verwachting in een superleuk weekend geworden. Waarom tegen de verwachting in? Nou, het begon eigenlijk vrijdagochtend toen wij op het punt stonden met de auto naar werk te gaan. Tot onze grote verbazing was 1 van de achterbanden compleet leeggelopen en konden we de auto niet gebruiken. Aangezien we geen tijd hadden om die ochtend de band te verwisselen gingen we beide lopend naar werk. Of tenminste, Marcel ging lopend naar werk, ik naar de bushalte. En zo begon een toch verder goede dag. We kwamen ergens in de middag erachter dat we op de kop af precies een maand (weer) in Curacao waren en besloten dat dat gevierd moest worden.
Dus na werk opgetogen naar huis alwaar ik een lekker soepje maakte als tussendoortje, want we wilden nog even gaan fitnessen. In de tussentijd probeerde Marcel de band te verwisselen, maar dat werd uiteindelijk nog een grotere uitdaging. Na veel gesjor, getrek en geduw kregen we dan ook eindelijk de bouten los en kon het reservewiel geplaatst worden. Snel inpakken van onze spullen en we waren op weg naar Atrium waar wij fitnessen.
Na een kleine 2 uur kwamen we met hernieuwde energie naar buiten en schoven we aan bij de bar/terras van Avalon gelegen onder Atrium. Daar kwamen we 3 leuke dames en 1 man tegen. Twee van de dames hadden voor Marcel en mij ons huidig apartement geregeld en het zijn collega's van Marcel. Het was heel gezellig en na een paar drankjes scheidden onze wegen weer, want wij kregen honger. Dus waren we alweer op weg naar De Tropen om daar nog snel te kunnen eten tegen happy hour prijzen (alles voor de helft van de prijs). Een lekkere sate gaf ons dat wat we nodig hadden voor de rest van de avond; een goed gevuld buikje. En na een overheerlijk kopje koffie waren we op weg naar Tu Tu Tango. Het isd wel opvallend hoe veel koffie wij drinken, maar het is inmiddels een dagelijkse gewoonte om op werk bij aankomst te drinken en ook nog af en toe tussendoor. Oh ja, waar was ik? Tu Tu; Marcel was degene die meer mocht drinken dan de "bob" en had hem ook goed hangen na zijn zoveelste Bacardi Cola. Op een gegeven moment besloten we dan ook om er een einde aan te breien en lekker ons bed op te zoeken.
De zaterdag: “Uitslapen”. Tja, uitslapen is het niet, want om 8 uur wakker worden is echt het uiterste. Ach dan maar boodschappen halen en een lekker ontbijtje daarna. Dit zaterdagontbijt begint ook een wekelijks ritueel te worden. Lekkere bolletjes met kip-salade en een Nederlands krantje en de dag is goed begonnen. En het wordt nog beter met een uurtje fitness. Maar de aanrader van deze zaterdag was met grote voorsprong de film "Fighting Temptations". Wat een heerlijke en leuke film was dat zeg. Alleen al vanwege Miss Knowles wil je deze film zien. En ik moet en zal de soundtrack hebben (hint naar mijn broertje die dit ook leest: Download soundtrack a.s.a.p. s.v.p.).
Marcel heeft eigenlijk al de rest van de zaterdagavond besproken. En ja ik heb mijn nieuwe drankje gevonden, Bacardi Razz! Even uitzoeken hoeveel we kunnen meenemen naar Nederland :-)
De zondag stond in het teken van "Het Huis Opruimen". Ja ja mensen, wij doen ook goeie daden. We ruimen ons huis op. Chapeau als je weet in wat voor staat mijn kamer in Rotterdam af en toe was. Gehele Himalaya gebergtes aan kleding lagen in Rotterdam en mensen waren bang dat ik Curacao ook een nieuwe berg zou geven. Dit valt allemaal wel mee, en zelfs onze huisbaas vindt ons een voorbeeld voor de andere mensen in de andere huisjes. Het moet ook wel goed schoon gehouden worden, want je wil niet weten wat voor beestjes er op af kunnen komen. Kijk een klein salamandertje rond je huis is niks. Het wordt pas eng lijkt me als ik "killer ants" ofzo door de voordeur heen zie bijten :-) Hehe, gelukkig is hier totaal geen sprake van en is ons huis altijd schoon. Wat ook op de planning stond was een bezoek aan het strand van Porto Marie, maar door bewolking aan de ene kant van het eiland hebben we toch gekozen voor Jan Thiel / Zanzibar wat weer juist aan de andere kant ligt. Heerlijk liggen chillen en rond 6 uur naar huis. "We will come home black".
En na een portie Chinees was het tijd voor de afsluiter van het weekend bij Mambo beach en Wet & Wild.
We hebben geweldig genoten / geweldige noten. :-)
Adios,
